Interviewer:
We zijn hier in de studio met Willemijn Appel. Willemijn gaat ons iets vertellen over een bijzondere gebeurtenis lang geleden. Want het is lang geleden, nietwaar, Willemijn?

Willemijn:
Ja, dat klopt. Het was tijdens de watersnoodramp in 1953. Ik was toen nog heel jong, maar ik herinner me dat nog goed.
Interviewer: Vertel eens, wat is er die dag precies gebeurd?

Willemijn:
Het was een wisselvallige januarimaand. De hele maand [?] het niet erg koud en we hebben geen sneeuw gezien. Op sommige dagen [?] het zonnig en lekker warm, op andere dagen was het bewolkt en [?] het de hele dag. Op 31 januari was de lucht grijs en [?] het ’s avonds steeds harder te waaien. Uiteindelijk [?] het flink en [?] we de wind om het huis gieren. Opeens [?] ik dat er water in de keuken stond. De hele keukenvloer was nat. Ik [?] mijn vader en hij schrok enorm. We [?] allemaal naar de zolder. Op zolder [?] we dat er buiten overal water was. Ons huis was in een eiland veranderd. Op dat moment [?] ik heel erg bang want ik [?] nog niet zwemmen. Mijn vader [?]: ‘Geen paniek; ze komen ons wel halen.’ En inderdaad: na een tijdje [?] we het geluid van helikopters. We [?] een voor een door een soldaat uit het huis gehaald en in de helikopter gezet. Daarna [?] we een tijdje. Toen de helikopter [?], kon ik mijn ogen niet geloven: we [?] voor het paleis van de koningin! We [?] naar binnen en [?] daar een kop warme chocolademelk met slagroom. Dat [?] de lekkerste chocolademelk die ik ooit heb gedronken!


Bron: Taaltalent 2, uitgeverij coutinho, zie www.coutinho.nl/taaltalent2